YAYINLAR
Yasın Protestoya Dönüşümünü İncelemek: Cumartesi Anneleri Hareketi Örneği
Yasın Protestoya Dönüşümünü İncelemek: Cumartesi Anneleri Hareketi Örneği
Yas, kaybın yakınlarını kayıptan sağlıklı bir şekilde ayıran bireysel ve toplumsal bir süreç olarak ortaya çıkar. Olağan koşullarda yas, kişinin sevdikleriyle vedalaşmasının makul bir yoludur. Ancak, kaybın travmatik bir olay sonucunda gerçekleşmesi yasın olağan şekilde tutulamamasına neden olur. Kaybın travmasının yarattığı acı ve bu acının tetiklediği öfke ise, bir toplumsal mücadelenin doğmasına yol açabilir. Cumartesi Anneleri Hareketi örneği, olağan olmayan yollarla tutulan bir yası örneklemektedir. Bu bağlamda, gayrı meşrulaştırılan ve hukuki korumanın dışına çıkarılan hayatlar olarak kayıplar, kayıp ailelerinde tutulamayan yasın bir toplumsal mücadelenin itici gücü haline gelmesine neden olmuştur. Yas boyunca kurulan hayatlar olarak kayıp yakınları, 1990’lı yıllarda başlayıp günümüze kadar süren bir sivil itaatsizlik hareketi ile yaslarını toplumsallaştırmışlardır. Bunu yaparken, yaşadıkları bireysel acıların aslında bütün bir toplumun meselesi olduğunu ortaya koymaktadırlar. Cumartesi Anneleri Hareketi, bir yastan yola çıkarak kayıp yakınları hareketi olarak başlayıp süreç içerisinde bir insan hakları hareketine evrilen; Türkiye’nin en uzun erimli sivil itaatsizlik hareketidir. 27 Mayıs 1995’te başlayıp günümüze kadar süren oturma eylemleri, kayıp yakınlarının insan hakları aktivistlerine dönüştüğü bir toplumsal mücadeleyi nitelemektedir. Bu süre boyunca, kayıplara yitirdikleri itibar yeniden kazandırılmaya çalışılmıştır. Bu süreç, kayıp yakınlarının ve bütün bir toplumun da dönüşüm geçirmesine yol açmıştır. Çalışma buradan yola çıkarak, bu toplumsal mücadelenin temel dinamiklerini, sürecin bireysel ve toplumsal çıktılarını ve bir yasın protesto hareketine dönüşümünün temel aşamalarını tartışmaktadır
Article, 2018
Uluslararası İnsan Çalışmaları Dergisi, 2, 20181224, 1
2636-8641
8522059341
Turkish
View item online Paperity
